In deze bundel staan de vertalingen van acht teksten die de Franse dichter en theatervernieuwer Antonin Artaud (1896-1948) aan het eind van zijn leven schreef, nadat hij negen jaar in gesloten psychiatrische inrichtingen had doorgabracht. Onder deze teksten bevindt zich het beroemd geworden stuk Het theater van de wreedheid.
In ritmisch gescandeerde zinnen en woorden drukken de teksten lichamelijke ervaringen uit van pijn, genot, ontbering, van lust en onlust. De opeenstapeling van klankwoorden, van litanie-achtige bezweringsformules vernietigt de betekenissen: een louter fysieke beleving van het schrijven en spreken wordt hier voelbaar gemaakt. Het rituele theater zoals Artaud het zich voorstelde diende de onmiddellijke uitdrukking van de lichamelijke ervaring te zijn.
De teksten belichamen in eindeloze herhalingen een onuitroeibare weigering zich aan te passen aan de normen van de maatschappij, de cultuur. De acht vertalingen worden begeleid door een uitvoerig essay van de hand van Minne Buwalda, waarin het poetisch programma van Artaud wordt toegelicht.
