Een jongen raakt betoverd door de sierlijke dans van een kraanvogelkolonie. Een vader en zoon werken samen in een bos, terwijl hun omgeving zich voorbereidt op een crisis. Een steen zingt een verdrietig lied over het vluchtige leven van de mens. In semiautobiografische verhalen richt Tarjei Vesaas zijn melancholieke blik op ogenschijnlijk alledaagse, maar in hun eenvoud schitterende scènes. Als geen ander weet hij zich in te voelen in de gedachten en ervaringen van een kind, en legt zo diepgaande inzichten in menselijke gedrag bloot.
