Een betoverend verhaal over het abrupte afscheid van de kindertijd en de zware last van verantwoordelijkheid.
De veertienjarige Hallstein blijft met zijn twee jaar oudere zus Sissel een nacht alleen thuis als zijn ouders naar een begrafenis gaan in het nabijgelegen dorp. Het is die dag erg warm en vochtig, en net als de broer en zus aan tafel gaan voor het avondeten, wordt er op de deur geklopt. Een buitenlands gezin heeft onderdak nodig na autopech, vooral omdat de jonge vrouw op het punt staat te bevallen. Iedereen is in beroering, de bezoekers brengen dramatische conflicten met zich mee en de lentenacht verandert in een avontuur dat onopgeloste kwesties aan het licht brengt en iedereen verandert.
Tarjei Vesaas creëert in Lentenacht (1954) met slechts een paar penseelstreken een betoverende sfeer. De Noorse natuur rondom het huis bloeit en groeit, bomen ontkiemen, knoppen gaan open, en ook in Hallstein en Sissel ontluikt de onstuitbare drang om te leven. In Vesaas’ magische proza blijft veel ongezegd en toch ontstaat er tussen de regels door een
poëtische ruimte, een wereld die troost biedt en die je niet meer wilt verlaten.
De veertienjarige Hallstein blijft met zijn twee jaar oudere zus Sissel een nacht alleen thuis als zijn ouders naar een begrafenis gaan in het nabijgelegen dorp. Het is die dag erg warm en vochtig, en net als de broer en zus aan tafel gaan voor het avondeten, wordt er op de deur geklopt. Een buitenlands gezin heeft onderdak nodig na autopech, vooral omdat de jonge vrouw op het punt staat te bevallen. Iedereen is in beroering, de bezoekers brengen dramatische conflicten met zich mee en de lentenacht verandert in een avontuur dat onopgeloste kwesties aan het licht brengt en iedereen verandert.
Tarjei Vesaas creëert in Lentenacht (1954) met slechts een paar penseelstreken een betoverende sfeer. De Noorse natuur rondom het huis bloeit en groeit, bomen ontkiemen, knoppen gaan open, en ook in Hallstein en Sissel ontluikt de onstuitbare drang om te leven. In Vesaas’ magische proza blijft veel ongezegd en toch ontstaat er tussen de regels door een
poëtische ruimte, een wereld die troost biedt en die je niet meer wilt verlaten.
