‘… Weet je wat, Charlotte, ik vind dat een mens al vanaf zijn geboorte genoeg is gestraft, hij heeft om zijn eigen existentie niet gevraagd en is tot aan zijn dertigste en langer een speelbal voor hormonen, dromen, zaken die hij niet waar zal kunnen maken…’
In ‘De nuttige last van tragiek’ volgen we Fabrice Mundo, een gemiddeld teleurgestelde vijftiger in een volledig ontvolkte wereld. Zijn date met Charlotte, in Oostende, wordt geen vluchtige ontmoeting, maar het begin van een bruisende maar zonderlinge romance, want behalve deze twee mensen is er niemand op de aardbol meer te bekennen. In schitterend, vloeiend proza laat de Vlaamse schrijver/dichter Koenraad Goudeseune (1965), via deze twee personages, zijn filosofische licht schijnen over de menselijke existentie en speculeert hij met het plezier van de rasverteller over de terugkeer van Jezus Christus. Dit alles in de karakteristieke stijl van Goudeseune’s literaire held, communist en Nobelprijswinnaar, José Saramago. Proza van een souplesse en elegantie, dat je nog zelden tegenkomt. Elke zin is een feest…
‘De Vlaamse Houellebecq.’ Jan Pollet, criticus
‘Goudeseune slaat een toon aan die heel veel Nederlandse dichters nooit zullen aanslaan.’ Wim Brands, VPRO
In ‘De nuttige last van tragiek’ volgen we Fabrice Mundo, een gemiddeld teleurgestelde vijftiger in een volledig ontvolkte wereld. Zijn date met Charlotte, in Oostende, wordt geen vluchtige ontmoeting, maar het begin van een bruisende maar zonderlinge romance, want behalve deze twee mensen is er niemand op de aardbol meer te bekennen. In schitterend, vloeiend proza laat de Vlaamse schrijver/dichter Koenraad Goudeseune (1965), via deze twee personages, zijn filosofische licht schijnen over de menselijke existentie en speculeert hij met het plezier van de rasverteller over de terugkeer van Jezus Christus. Dit alles in de karakteristieke stijl van Goudeseune’s literaire held, communist en Nobelprijswinnaar, José Saramago. Proza van een souplesse en elegantie, dat je nog zelden tegenkomt. Elke zin is een feest…
‘De Vlaamse Houellebecq.’ Jan Pollet, criticus
‘Goudeseune slaat een toon aan die heel veel Nederlandse dichters nooit zullen aanslaan.’ Wim Brands, VPRO
