De verdwijnende hemel is het magnum opus van de veelgeprezen historicus H.W. von der Dunk. Hij brengt in deze boeken de verwarrende twintigste eeuw scherpzinnig en overzichtelijk in kaart. Twee hoofdlijnen lopen door De verdwijnende hemel heen. Ten eerste is er de paradox van de moderne realiteit: de ongeëvenaarde wetenschappelijke en technische innovatie gaat gepaard met een toenemende desoriëntatie, met agnosticisme en met het verlies van oude zekerheden. Ten tweede is er de immense emancipatiebeweging: onder het motto van rechtvaardigheid en tolerantie is de maatschappij ingrijpend veranderd. Dit heeft geleid tot verregaand relativisme en een afbraak van vaste rangen en hiërarchieën, zowel in de politiek en de kunsten, als in het dagelijks leven en de moraal. De twintigste-eeuwse dictaturen kunnen niet los worden gezien van die gigantische sociale mobiliteit en de (valse) belofte van een aards paradijs.
H.W. von der Dunk blikt ook vooruit naar wat de eenentwintigste eeuw ons mogelijk te bieden heeft. In een heldere, dwingende betoogtrant zet H.W. von der Dunk de hele fantastische en verschrikkelijke twintigste eeuw in een scherp licht - en na het lezen van het boek weten we als eenentwintigsteeeuwers wie we na de twintigste eeuw zijn.
