Ooit stond een deel van Demerara samen met Suriname onder Nederlands bewind. Demerararamen zijn de ramen die de zon weren terwijl de verkoelende passaatwind toch vrij spel heeft. Houten louvreramen zijn het, die hellend als een dakraam een kijk op onze wereld bieden die deze nieuwe bundel van Antoine de Kom maakt tot wat hij is: gedichten die al wat wreed, kwaad en ellendig was laten warrelen in de koele hitte van hun schaduw. ‘onder diep onrecht / gebeuren grootse – ken je de menigte van slaven / en eindelijk hebben we het duivels / oor dat in ons sloop met was van recht en waarheid / dichtgeplakt. zeg maar niets meer. waak. / waak tegen de virale macht.’
