Zoals een gedicht zijn oorsprong kan vinden in een enkel woord, zo laat zij zich bij het schilderen leiden door een toevallige vorm die op het doek ontstaat. Vanuit het bestaande schept zij een nieuwe werkelijkheid die inspireert tot verbeelding, een werkelijkheid die zich niet meteen gewonnen geeft. Soms is een woord of een beeld de druppel op het raam waardoor je het bekende opeens anders ziet. Zo'n druppel volgt een niet bestaand pad, stokt zo nu en dan, rolt verder. Zo ontstaat een gedicht: in vorm en inhoud de onvoorspelbare tocht van mijn gedachten.
