Eiland zonder bruggen is een indringend verhaal dat je vanaf het begin de adem beneemt. Wanneer haar moeder ziek wordt, zorgt Anne voor haar. Ze hoopt zo antwoorden te krijgen op vragen die
ze heeft. De gesprekken tussen de twee vrouwen verlopen stroef, maar gaandeweg komen zij dichter bij elkaar.
Anne heeft een relatie met de talentvolle schilder, Jasper. Zelf schildert zij landschappen, maar eigenlijk wil zij net als hij, ook portretten kunnen schilderen om het gezicht van haar moeder en van haar overleden broer voor altijd vast te leggen.
Wanneer haar moeder overlijdt, stort Anne in. Haar relatie met Jasper loopt stuk. Hij verhuist naar Amerika.
Anne dreigt volledig de weg kwijt te raken, maar dwingt zich toch de confrontatie aan te gaan met dat ene doek dat ze van zichzelf moet schilderen.
Anneke de Jong (1950).
Anneke groeide op in Dinteloord, een klein dorp in West Brabant. Eiland zonder Bruggen is haar tweede boek. Je kunt met recht zeggen dat Anneke een laatbloeier is. Toen ze, na 45 jaar werken met pensioen ging, wist
ze één ding zeker: nu ga ik boeken schrijven. Daarvoor schreef ze gedichten, columns en korte verhalen die zeer werden gewaardeerd. Dat Anneke nog lang niet toe is aan haar schrijvers-pensioen is bewijst ze iedere dag opnieuw. Haar derde boek is dan ook alweer ver gevorderd.
ze heeft. De gesprekken tussen de twee vrouwen verlopen stroef, maar gaandeweg komen zij dichter bij elkaar.
Anne heeft een relatie met de talentvolle schilder, Jasper. Zelf schildert zij landschappen, maar eigenlijk wil zij net als hij, ook portretten kunnen schilderen om het gezicht van haar moeder en van haar overleden broer voor altijd vast te leggen.
Wanneer haar moeder overlijdt, stort Anne in. Haar relatie met Jasper loopt stuk. Hij verhuist naar Amerika.
Anne dreigt volledig de weg kwijt te raken, maar dwingt zich toch de confrontatie aan te gaan met dat ene doek dat ze van zichzelf moet schilderen.
Anneke de Jong (1950).
Anneke groeide op in Dinteloord, een klein dorp in West Brabant. Eiland zonder Bruggen is haar tweede boek. Je kunt met recht zeggen dat Anneke een laatbloeier is. Toen ze, na 45 jaar werken met pensioen ging, wist
ze één ding zeker: nu ga ik boeken schrijven. Daarvoor schreef ze gedichten, columns en korte verhalen die zeer werden gewaardeerd. Dat Anneke nog lang niet toe is aan haar schrijvers-pensioen is bewijst ze iedere dag opnieuw. Haar derde boek is dan ook alweer ver gevorderd.
