Wanneer Alex na de dood van zijn vrouw alleen achterblijft is de kleur uit zijn bestaan verdwenen. Tergend langzaam gaan de dagen voorbij. Op de wereld om zich heen reageert hij vanaf dat moment met lichte ironie en enigszins sarcastisch, bespreekt deze met de hond en discussieert hierover met zijn kinderen. Maar dan verschijnt Esther ten tonele, een vluchtelinge uit Iran en bloeit door haar zijn levensvreugde langzaam weer op. Helaas blijkt, dat er achter haar masker van kalmte, zoals zo vaak onzichtbaar voor de ander in haar hart een alles vernietigende fatale storm woedt.
