In Gesmoorde woorden (Extérieur monde) maakt Rolin een voorlopige balans op van zijn leven, zijn reizen, zijn ontmoetingen met schrijvers, verzetslieden, met bekende en onbekende mensen… Tegelijkertijd is het een gedreven reflectie op de kunst, op de schoonheid en soms de gruwel van het bestaan op aarde. Op basis van de sporen die de tijd heeft achtergelaten, schetst Rolin niet alleen het beeld van die tijd, maar schildert hij tussen de regels door ook zijn zelfportret. Met ontwapenende eerlijkheid schrijft hij over alles wat hem na aan het hart ligt, wat hem heeft gevormd, over zijn verwachtingen en desillusies, zijn geliefden, zijn verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis en ook, met veel zelfspot, over zijn zwaktes. Bovenal is zijn boek een prachtige, universele ode aan het leven en de literatuur. Gesmoorde woorden is een zoektocht naar het verleden, een uitnodiging tot een reis om de wereld in woorden…
