Wat doen drie mannen die elkaar nooit eerder hebben gezien, als bij een toevallige ontmoeting blijkt dat ze alle drie eenzelfde roeping in het leven hebben? Ze vertellen elkaar hun levensverhaal, praten over wat hen in hun idealen verenigt en besluiten samen een firma te stichten, om zo in eendrachtige samenwerking die roeping nog beter te kunnen verwezenlijken. En dat niet alleen tot eigen voordeel, maar evenzeer tot dat van hun klanten. Een nobel initiatief, nietwaar? Maar is dat initiatief ook nog zo nobel als duidelijk wordt dat het gericht is op het vermoorden van medemensen? De firmanten hebben daar een heel eigen mening over. Zij beschouwen hun beroep als even eerzaam en nuttig als elk ander. En ze houden er strenge principes op na, want ze doden geen vrouwen - alleen mannen. Dat ze geen scrupules kennen, doet daar niets aan af en is gewoon een uitvloeisel van hun streven naar perfectionisme. Een perfectionisme dat de zaak overigens geen windeieren legt, zodat men al gauw gedwongen is het honorarium te verhogen. Moeilijkheden komen er pas als een aantal secretaresses zich erover beklaagt dat de vrouw binnen de firma wordt gediscrimineerd omdat geen seksegenoten van hen mogen worden gedood en er ook geen vrouwen bij de werkers in het veld zitten...
