Voor de drie generaties tuinlieden Valks heeft het gras dat aan hun zorg is toevertrouwd een existentiële betekenis. Het gras dient gevoed, belucht, gewalst, geverticuteerd, bewaterd en vooral vakkundig gemaaid, zodat een gazon ontstaat waaruit het landhuis oprijst als een triomf op de natuur. Zelfs als de adellijke families geleidelijk aan de grip op hun tradities en bankrekeningen kwijtraken, is het voor vader, zoon en kleinzoon Valks hun eer te na om het gras te laten woekeren. De tijd verstrijkt, de zeis maakt plaats voor de maaimachine, de vader maakt plaats voor de zoon. Oorlogen komen en gaan, de landadel verarmt, de landhuizen raken in verval. Wat blijft is het gras.
