In zijn nieuwe dichtbundel Groeipijn, de opvolger van Laten we het er maar niet over hebben, schrijft Akwasi over verandering: geringe en grootse revoluties waaraan niemand zich kan onttrekken. Kantelpunten in een mensenleven, momenten die je vormen, ten goede en ten kwade, waardoor je groeit: een eerste liefde, een groot verlies, een onverwachte ontmoeting, een gemiste kans, hervonden woorden. Deze momenten trekken sporen in je ziel, ze vormen de footprint van je ego, van wie je bent. Groeipijn van Akwasi gaat over de moed om jezelf te zijn, soms tegen de klippen op. In zijn eigenzinnige freestyle onderzoekt Akwasi vergeten sporen, hij betreedt oude paden, maar slaat ook nieuwe wegen in en treedt in de voetsporen van leermeesters die hem hebben geïnspireerd, uitgedaagd en veranderd. Groeipijn is een ongenadig optimistische dichtbundel waarin Akwasi de lezer op zachtmoedige en liefdevolle wijze dwingt na te denken over de sporen die hij wil achterlaten.
