Haeren staat in brand. Van op het balkonterras voel ik de ijzige februarilucht opwarmen. Grote aswolken schroeien zich een weg door de wintermist die vannacht laag is blijven hangen. De rode gloed die langs de torenramen wordt verstrooid, kleurt het vochtige waas in een warm goud. De geur van rook en smeltend plastic slingert zich tussen de sparren naar het huis vanwaar ik toekijk. Als een getroffen dier heb ik me teruggetrokken op dit arduinen platform van één bij twee, zwevend boven de getergde aarde.Haeren brandt! De fabriek die tot voor kort een hele streek van werk voorzag, is nu een brandende toorts geworden. Hastin kijkt onophoudelijk naar het voor en vertelt over zijn meisje, over zijn familie, over enkele gelijkgezinde vrienden en over een leven als Anachronist in een ontwrichte stad.Deze debuutroman, die fascineert door de poëtische en irreële kracht van de taal, ontrafelt gaandeweg de mogelijke motieven die aan de basis liggen van de vernieling van het bedrijf. Haeren brandt, en dat kan geen toeval zijn. Ergens achter deze vlammen gaat een wereld schuil van betekenissen.
