In de kathedraal van Florence hangt een portret van Sir John Hawkwood, geschilderd door Uccello. Het schilderij werd in opdracht van de Florentijnse burgerij in 1394 gemaakt ter ere van 'een Britse ridder, die als de voorzichtigste en meest ervaren generaal van zijn tijd beschouwd wordt'. In werkelijkheid was deze Brit een van de machtigste en wreedste huurlingen; hij stond na de Honderdjarige Oorlog aan het hoofd van een huurlingenbende die plunderend, brandstichtend en moordend door Frankrijk en Italië trok. Steden die niet konden of niet wilden betalen voor de 'bescherming' die Hawkwood en zijn goed georganiseerde bende hen aanbood, werden verwoest. In opdracht van de ene stad was Hawkwood graag bereid een andere, rivaliserende gemeente met de grond gelijk te maken, mits hij daarvoor goed en op de juiste manier betaald werd. Want Hawkwood was geen gewone huurling, maar een professional, de zich liet bijstaan door financiële en juridische adviseurs. In Hawkwood vertelt Frances Stonor Saunders over het opzienbarende leven van John Hawkwood, tegen de achtergrond van politieke en sociale ontwikkelingen van zijn tijd. De meeste historici hebben deze periode als duister en barbaars beschreven. Stonor Saunders laat zien dat ze meer was dan dat: de veertiende eeuw was weliswaar een gewelddadige, maar ook een energieke tijd, die het ontstaan van de Renaissance mogelijk maakte. 'Hawkwood is simpelweg een van de beste boeken over de late Middeleeuwen die ik ooit gelezen heb' - Terry Jones
