De Dood heeft maar ondankbaar werk. Na de zoveelste ziel naar de poorten van het Paradijs te hebben gebracht --- een Paradijs dat hij zelf nooit mag betreden --- is hij dit miserabele baantje meer dan zat. Hij wil stoppen.
Noa de Neve kan niet wachten om te sterven. De terminale aard van haar ziekte wordt door haar ouders ontkent, het leven is saai en ze heeft genoeg pijn gehad. Ze wil weg. Ze is moe.
De twee ontmoeten elkaar en besluiten samen te ontsnappen. Een roadtrip, waarin de Dood ontkomt aan zijn verantwoordelijkheden en waarmee Noa hoopt haar laatste dagen in vrede en vreugde te besteden.
Maar terwijl de Dood smoorverliefd wordt op Noa, begint een vraag hem te achtervolgen: kan hij écht aan zijn verantwoordelijkheden ontsnappen? Wanneer, dankzij zijn pensioen, niemand ter wereld meer sterft, komt er druk op hem te staan. Heeft de wereld de Dood dan toch nodig? En kan hij Noa, als ze uiteindelijk moet sterven, loslaten?
