Het laatste werk dat José Saramago schreef, vlak voor zijn dood
Een klein jaar voor zijn dood, op 18 juni 2010, begon de Portugese Nobelprijswinnaar José Saramago, ondanks zijn hoge leeftijd en zwakke gezondheid, toch nog aan een nieuwe roman. Zoals bijna altijd was het startpunt een vraag die hij zichzelf stelde: zou er eigenlijk ooit zijn gestaakt in een wapenfabriek? Artur Paz Semedo, werknemer van zo’n fabriek, wordt na het zien van een film over de Spaanse Burgeroorlog door zijn pacifistische ex-vrouw Felícia bewogen om onderzoek te doen naar het beleid van zijn bedrijf in die tijd. Al gauw ontdekt hij dat dat wel degelijk een moment van onrust en verzet kende.
Verder dan de eerste drie hoofdstukken en enkele aantekeningen in zijn digitale dagboek is Saramago helaas niet gekomen, maar in de aanzet is de meesterhand van deze rasverteller onmiddellijk herkenbaar. Hellebaarden is het testament van een stem tegen uitbuiting en machtsgeweld, thema’s die regelmatig terugkeren in Saramago’s oeuvre. Een testament dat tevens een appèl is aan het geweten van de lezer en van iedereen die macht uitoefent.
Onvoltooid maar onmisbaar voor de liefhebbers van Stad der blinden, Alle namen, Het beleg van Lissabon en al die andere magistrale romans van Saramago.
De pers over het werk van José Saramago
‘Een ingrijpend fictief verslag van hoe een hele maatschappij in één maand volledig kan instorten.’
NRC Handelsblad
‘Verbeelding, ironie en mededogen vormen de drie elementen die De stad der blinden tot zo’n briljant boek maken.’ Liter
‘Een psychologisch pareltje.’ Algemeen Dagblad
