Het nieuwe academiegebouw dat de Radboud Universiteit Nijmegen in de zomer van 2018 betrekt, werd negentig jaar geleden als ‘Berchmanianum’ gebouwd door Joseph Cuypers en zijn zoon Pierre. Veertig jaar lang was het de plek waar jonge jezuïeten hun opleiding kregen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het door de Duitse bezetter ingericht als ‘Mutterheim’, maar die functie zou het gebouw uiteindelijk niet vervullen. Tot voor kort was het een woonoord voor bejaarde mannelijke religieuzen.
Deze ‘biografie van het gebouw’ volgt alle veranderingen die het huis heeft doorgemaakt vanaf de eerste bouwtekeningen in 1926 tot de ingebruikneming als academiegebouw in 2018. We zien hoe het Berchmanianum met zijn functies meebeweegt en welke plaats het rijksmonument en de oorspronkelijke tuin innemen op de campus Heyendaal.
Dit rijk geïllustreerde boek verschijnt als deel xxiv in de reeks Nijmeegse Kunsthistorische Studies.
Deze ‘biografie van het gebouw’ volgt alle veranderingen die het huis heeft doorgemaakt vanaf de eerste bouwtekeningen in 1926 tot de ingebruikneming als academiegebouw in 2018. We zien hoe het Berchmanianum met zijn functies meebeweegt en welke plaats het rijksmonument en de oorspronkelijke tuin innemen op de campus Heyendaal.
Dit rijk geïllustreerde boek verschijnt als deel xxiv in de reeks Nijmeegse Kunsthistorische Studies.
