Eerder uitgegeven onder de titel 'Nooit meer eenzaam'.
2 maart 1810... Vandaag werd ik verliefd.
Op tienjarige leeftijd leek het er niet op dat Miranda Cheever ooit een Grote Schoonheid zou worden. Haar haar en haar ogen waren een modderige kleur bruin en haar benen, die ongewoon lang waren, ontbeerden alles wat maar in de verste verte op gratie leek. En op tienjarige leeftijd had Miranda dat al geaccepteerd – tot de middag waarop de knappe en onstuimige burggraaf Turner plechtig haar hand kuste en haar beloofde dat ze op een dag net zo mooi zou worden als ze slim was. En zelfs op tienjarige leeftijd wist Miranda dat ze voor altijd van hem zou houden.
Nu, acht jaar later, is Miranda een intrigerende volwassen vrouw en Turner een verbitterde weduwnaar. Maar ze is zijn vriendelijkheid nooit vergeten. Aan haar dagboek vertrouwt Miranda toe dat ze nooit is opgehouden van Turner te houden en dat ze nooit de hoop heeft verloren dat hij haar op een dag als meer dan een naïef meisje zal zien.
2 maart 1810... Vandaag werd ik verliefd.
Op tienjarige leeftijd leek het er niet op dat Miranda Cheever ooit een Grote Schoonheid zou worden. Haar haar en haar ogen waren een modderige kleur bruin en haar benen, die ongewoon lang waren, ontbeerden alles wat maar in de verste verte op gratie leek. En op tienjarige leeftijd had Miranda dat al geaccepteerd – tot de middag waarop de knappe en onstuimige burggraaf Turner plechtig haar hand kuste en haar beloofde dat ze op een dag net zo mooi zou worden als ze slim was. En zelfs op tienjarige leeftijd wist Miranda dat ze voor altijd van hem zou houden.
Nu, acht jaar later, is Miranda een intrigerende volwassen vrouw en Turner een verbitterde weduwnaar. Maar ze is zijn vriendelijkheid nooit vergeten. Aan haar dagboek vertrouwt Miranda toe dat ze nooit is opgehouden van Turner te houden en dat ze nooit de hoop heeft verloren dat hij haar op een dag als meer dan een naïef meisje zal zien.
