Leeft een lichaam nog als het alleen maar naar een beeldscherm staart? Wat glinstert er tussen de ruïnes van de eenentwintigste eeuw? Dat onderzoekt Maxime Garcia Diaz in deze spetterende debuutbundel. Haar associatieve gedichten kronkelen, bedwelmen, ontregelen, en wortelen diep in het digitale, het feminiene en het hedendaagse. Flarden van nieuwsberichten vermengen zich met academische theorie en uitgestorven webpagina’s uit de jaren nul. In haar poëzie worden grenzen poreus – tussen lichamen, talen, stemmen – en is alles onzuiver. Het is warm in de hivemind is als een analoog internet, een papieren web, een bloederige rotzooi van popcultuur, ondode URL’s en meisjeslichamen. Een bruisend poëtisch debuut waarin de taal welig tiert, over fantasie, gekte, woede, angst, en een spookachtige revolutie. Deze meerstemmige, meertalige maelstrom lijkt nog het meest op het internet zelf: grillig, gevaarlijk en vol van een duistere en vreugdevolle overvloed.
