Harper Lee is nog altijd een onvermijdelijke stem in de Amerikaanse canon, dankzij Scout, Jem, Atticus en de andere personages uit haar klassieke roman Spaar de spotvogel (To Kill a Mockingbird). Maar een andere kant van haar schrijverschap is tot nu toe altijd onderbelicht gebleven: die van de vasthoudende jonge auteur die verhalen en essays bleef schrijven in de hoop gepubliceerd te worden.
In Het land van eeuwig geluk zijn Harper Lee’s vroege korte verhalen en non-fictie samengebracht, waarmee een ongekende blik wordt geboden op de ontwikkeling
die zij doormaakte als jonge auteur. Tegen de achtergrond van de schoolpleinen in het Alabama uit haar jeugd en de cafeetjes van Manhattan in de jaren vijftig schreef ze over politiek, gelijkheid, kunst, liefde en reizen en over wat het betekent om een geëngageerd en creatief leven te leiden.
