Lieten we Rinck aan het eind van deel 2 ‘Jörn’ zwaar depressief achter op het vliegveld van Nice, in dit laatste deel van de trilogie treffen we hem juist ontslagen uit een psychiatrisch ziekenhuis, trachtend de ‘oude draad’ van het leven weer op te pakken. Eeuwig strijdend met z’n psycho-pillen en de Franse cognac, worstelt hij met oude gevoelens Axel, terwijl zijn warrige brein hem wanen voor werkelijkheid verkoopt en zijn geheugen, zoals bij Emmenthaler kaas, lukraak gaten laat vallen.
En dan is er nog ’n zekere Jent die hij ergens in die chaos zou moeten hebben ontmoet… Ene Jent, die hij zou hebben gekend, maar die met geen mogelijkheid lijkt te vinden. Voor het karretje gespannen door personen die weer andere dromen najagen, geterroriseerd door inspecteur Van Nugteren, die hem in vorige delen het leven ook al behoorlijk zuur heeft gemaakt, vraagt hij zich halverwege het boek dan ook af ‘Of hij hem eigenlijk wel wil vinden…’
Drijvend op eigen emotie en sores van anderen, tobbend met klassieke filosofen, kerkvaders, predikers, mystici en goden, probeert hij met alle kracht die nog in hem is het opdringende noodlot te ontlopen…
En dan is er nog ’n zekere Jent die hij ergens in die chaos zou moeten hebben ontmoet… Ene Jent, die hij zou hebben gekend, maar die met geen mogelijkheid lijkt te vinden. Voor het karretje gespannen door personen die weer andere dromen najagen, geterroriseerd door inspecteur Van Nugteren, die hem in vorige delen het leven ook al behoorlijk zuur heeft gemaakt, vraagt hij zich halverwege het boek dan ook af ‘Of hij hem eigenlijk wel wil vinden…’
Drijvend op eigen emotie en sores van anderen, tobbend met klassieke filosofen, kerkvaders, predikers, mystici en goden, probeert hij met alle kracht die nog in hem is het opdringende noodlot te ontlopen…
