Het is februari. En maart. Slecht nieuws. Naar het
zieken huis. Operatie en zo. Kamer 241. Vijf weken.
Alles wat mis kan lopen, loopt mis. Maar het komt wel
goed. Dat moet. Dokters en verpleegsters. Familie en
vrienden. Zeven kamergenoten. Afgrijselijke mensen.
Neem nu Gaston. Een boer. Stinkt uren in de wind.
Nooit een vrouw gevonden. Niet moeilijk.
Ik ben Peter, 33 jaar. Ik woon in de Westhoek. Ik kan
heel goed niets doen. Ik snoep graag. Ik werk bij de
toeristische dienst. Ik had een tumor van 20 centimeter
in mijn buik. Erger dan dat: de verveling. En die
medepatiënten! Ik wil weg.
Zo snel mogelijk.
zieken huis. Operatie en zo. Kamer 241. Vijf weken.
Alles wat mis kan lopen, loopt mis. Maar het komt wel
goed. Dat moet. Dokters en verpleegsters. Familie en
vrienden. Zeven kamergenoten. Afgrijselijke mensen.
Neem nu Gaston. Een boer. Stinkt uren in de wind.
Nooit een vrouw gevonden. Niet moeilijk.
Ik ben Peter, 33 jaar. Ik woon in de Westhoek. Ik kan
heel goed niets doen. Ik snoep graag. Ik werk bij de
toeristische dienst. Ik had een tumor van 20 centimeter
in mijn buik. Erger dan dat: de verveling. En die
medepatiënten! Ik wil weg.
Zo snel mogelijk.
