* Melodieuze poëzie van een vaste waarde
*
Tijd en natuur centraal in 37 speelse en tegelijk diepgaande gedichten
Hubert van Herreweghen publiceert al jaren werk van hoog niveau. In Kornoeljebloed zijn zes reeksen samengebracht van samen 37 gedichten. In de eerste staat de zee centraal. Verwondering over de weergave van het maritieme in de kunst (de marines van Permeke, de zee van Spilliaert, De val van Icarus van Bruegel) brengt de dichter tot beschouwingen over de essentie van kunst, en leidt als vanzelf naar een reflectie over de relatie tussen beide (‘Volgt niet de natuur de kunst, / Verwondering maakt de verf het dunst’). ‘Een klaverblad van vieren’ brengt acht gedichten bijeen die de wereld van de flora als uitgangspunt hebben: iris, bellis, fluitenkruid, de beuk... In ‘Bruid’ staat de man-vrouwrelatie centraal en in de reeks ‘Heuvel’ cirkelt de dichter om het fenomeen van de tijd, het ouder worden en de pijn die daarmee gepaard gaat heen: ‘Tijd moet afstand doen van veel / tijdelijke schaduwspelen’. Ook in ‘Lente in Pede’ staat de tijd centraal. Oktoberwandelingen in de Luberon ten slotte zorgden voor de reeks die ook de titel gaf aan deze bundel, waarin Hubert van Herreweghen op de hem eigen, technisch geraffineerde wijze poëzie brengt die bekoort door de speelse omgang met ritme, rijm en melodie.
*
Tijd en natuur centraal in 37 speelse en tegelijk diepgaande gedichten
Hubert van Herreweghen publiceert al jaren werk van hoog niveau. In Kornoeljebloed zijn zes reeksen samengebracht van samen 37 gedichten. In de eerste staat de zee centraal. Verwondering over de weergave van het maritieme in de kunst (de marines van Permeke, de zee van Spilliaert, De val van Icarus van Bruegel) brengt de dichter tot beschouwingen over de essentie van kunst, en leidt als vanzelf naar een reflectie over de relatie tussen beide (‘Volgt niet de natuur de kunst, / Verwondering maakt de verf het dunst’). ‘Een klaverblad van vieren’ brengt acht gedichten bijeen die de wereld van de flora als uitgangspunt hebben: iris, bellis, fluitenkruid, de beuk... In ‘Bruid’ staat de man-vrouwrelatie centraal en in de reeks ‘Heuvel’ cirkelt de dichter om het fenomeen van de tijd, het ouder worden en de pijn die daarmee gepaard gaat heen: ‘Tijd moet afstand doen van veel / tijdelijke schaduwspelen’. Ook in ‘Lente in Pede’ staat de tijd centraal. Oktoberwandelingen in de Luberon ten slotte zorgden voor de reeks die ook de titel gaf aan deze bundel, waarin Hubert van Herreweghen op de hem eigen, technisch geraffineerde wijze poëzie brengt die bekoort door de speelse omgang met ritme, rijm en melodie.
