Hadewijch (dertiende eeuw) schreef vijfenveertig mystieke liefdesliederen, die het hoogtepunt vormen van de Middelnederlandse lyrische poëzie. Die liederen werden destijds uit het hoofd geleerd en gezongen, waarschijnlijk op melodieën die al bestonden, melodieën met wereldse Franse teksten. In haar gedichten past Hadewijch vormen en beelden uit dergelijke liefdesliedjes toe op het streven van de ziel naar opgang in de goddelijke liefde. De tweespalt die daardoor ontstaat snijdt door de ziel, ook bij de lezer (of toehoorder) van vandaag.
