Over Lodewijk Napoleon is in Nederland niet vaak geschreven, hoewel hij hier toch de eerste koning was. Hij werd ons opgedrongen door de Franse keizer en regeerde vier jaar. Hij is ten onrechte vergeten, want hij was een belangrijk vorst. Hij nam in de korte tijd, die hem gegund was, initiatieven, die blijvend zouden blijken, zoals de Utrechtse Jaarbeurs, het Rijksmuseum, de Koninklijke Academie van Wetenschappen en de Koninklijke Bibliotheek. En hij baande de weg voor de Oranjes als erfelijke vorsten. De vernietigende kritiek van vele historici blijkt niet houdbaar, al hoeft men niet blind te zijn voor zijn fouten. Het was voor de meeste Nederlanders een slechte tijd; hij deed wat mogelijk was, daarbij gesteund door capabele medewerkers, die te veel in de schaduw zijn gebleven. Een aantal van hen heeft ook later, onder koning Willem I, het land nog jarenlang gediend. Zij waren in de monarchie van Lodewijk Bonaparte geschoold. Toen Lodewijk na dertig jaar zijn oude koninkrijk bezocht, dromden velen samen en riepen: `Leve Lodewijk de Goede'. Hoe dat mogelijk was, wordt in dit boek beschreven. J.G. KIKKERT (1930) schreef talloze historische boeken, waaronder ook biografieën. Zijn recentere werk verscheen bij uitgeverij Aspekt.
