‘Ik zal je leren de dood lief te hebben,’ zei meneer Janeu opeens met gedempte stem. ‘De dood is zo rijk! Hij geeft een weldenkend mens alles waar we elders uit vrees of schaamte niet om durven te vragen, ja, de dood baant ons een weg naar het genot.’ Wie is die geheimzinnige meneer Janeu, de man wiens naam ja + nee is, en die dag en nacht op de uitkijk zit zonder dat hem iets ontgaat? Wat zoekt deze keurige, beschaafde taaldocent in ruste in het dorpje Fenouille, dat door de moord op een onschuldig kind in al zijn voegen kraakt. Wat bezielt deze alleenstaande doodzieke pedagoog, die zich bij een dubieuze landjonker en diens onpeilbare vrouw als een parasiet heeft ingenesteld? Is hij de bijna-heilige waarvoor de veertienjarige Steeny hem aanziet? Is hij een monster, een vreter van zielen, een pederast, een dader? De baarlijke duivel of toch gewoon een arme duivel in een wereld waaruit God onmerkbaar is verdwenen?
