In 1945 delen de geallieerden de stad Berlijn onder elkaar op. In een door de Amerikanen bezette buurt van de stad, groeit de vijftienjarige Ben op, vlakbij het metrostation Onkel Tom’s Hütte. Ben is niet blij met het einde van de oorlog, want hierdoor zou hij weer naar school moeten. Dat zint hem niet, want de school houdt Ben af van zijn grote plan: het meisje van zijn dromen imponeren met een maatpak. Dat doet hij met alle middelen die een jongen tijdens die chaotische dagen tussen bevrijding en bezetting, tussen bombardementen en wederopbouw, ter beschikking staan.
Net als Ben tussen de rails van het metrostation sigarettenpeukjes aan het verzamelen is, stuit hij op het lijk van een zwaar toegetakelde en gewurgde jonge vrouw. Inspecteur Dietrich, die de zaak in behandeling neemt, begrijpt als snel dat er een seriemoordenaar aan het werk moet zijn. Kort na elkaar worden er namelijk nog meer slachtoffers gevonden: allemaal vrouwelijk, blond en met blauwe ogen. Het blijkt dat alle vrouwen - een filmactrice, een verpleegster in de psychiatrie, een prostituée en een jonge vrouw van adel van het ministerie van Buitenlandse Zaken - de oorlog met veel moed en doorzettingsvermogen hebben doorstaan, maar nu kort na de instorting van het Derde Rijk op een kwaadaardige manier aan hun einde zijn gekomen.
In De Hut van Oom Tom vertelt Pierre Frei het levensverhaal van deze dappere vrouwen en maakt hij de gevoelswereld van die tijd tastbaar: de verlangens, de gewetensconflicten, de keuzes die moesten worden gemaakt. Dit is een zowel authentieke als fraai geschreven roman, die van meet af aan boeit en de lezer raakt.
Pierre Frei, jaargang 1930, groeide op in de buurt rond het Berlijnse metrostation Onkel Tom’s Hütte, dat hij als achtergrond koos voor deze roman. Hij publiceerde zijn eerste korte verhalen als zestienjarige scholier. De daaropvolgende studie publicistiek verdiende hij met het maken van reportages voor krant en radio. De eerste roman van de destijds 23-jarige auteur, ‘Pernod wächst nicht auf Bäumen’, verscheen met opmerkelijk veel succes in de ‘Münchner Illustrierte’.
Later was de auteur freelance correspondent in Rome, Cairo, New York en London, voordat hij zich terugtrok op zijn boerderij in Wales. Sinds 1990 woont Frei, een gepassioneerd ruiter, op zijn kasteel in Zuidwest-Frankrijk.
Net als Ben tussen de rails van het metrostation sigarettenpeukjes aan het verzamelen is, stuit hij op het lijk van een zwaar toegetakelde en gewurgde jonge vrouw. Inspecteur Dietrich, die de zaak in behandeling neemt, begrijpt als snel dat er een seriemoordenaar aan het werk moet zijn. Kort na elkaar worden er namelijk nog meer slachtoffers gevonden: allemaal vrouwelijk, blond en met blauwe ogen. Het blijkt dat alle vrouwen - een filmactrice, een verpleegster in de psychiatrie, een prostituée en een jonge vrouw van adel van het ministerie van Buitenlandse Zaken - de oorlog met veel moed en doorzettingsvermogen hebben doorstaan, maar nu kort na de instorting van het Derde Rijk op een kwaadaardige manier aan hun einde zijn gekomen.
In De Hut van Oom Tom vertelt Pierre Frei het levensverhaal van deze dappere vrouwen en maakt hij de gevoelswereld van die tijd tastbaar: de verlangens, de gewetensconflicten, de keuzes die moesten worden gemaakt. Dit is een zowel authentieke als fraai geschreven roman, die van meet af aan boeit en de lezer raakt.
Pierre Frei, jaargang 1930, groeide op in de buurt rond het Berlijnse metrostation Onkel Tom’s Hütte, dat hij als achtergrond koos voor deze roman. Hij publiceerde zijn eerste korte verhalen als zestienjarige scholier. De daaropvolgende studie publicistiek verdiende hij met het maken van reportages voor krant en radio. De eerste roman van de destijds 23-jarige auteur, ‘Pernod wächst nicht auf Bäumen’, verscheen met opmerkelijk veel succes in de ‘Münchner Illustrierte’.
Later was de auteur freelance correspondent in Rome, Cairo, New York en London, voordat hij zich terugtrok op zijn boerderij in Wales. Sinds 1990 woont Frei, een gepassioneerd ruiter, op zijn kasteel in Zuidwest-Frankrijk.
