Frédérique Spigt (Rotterdam, 1957) studeerde in 1980 af aan de Rotterdamse Willem de Kooning Academie. Zij is componist, tekstschrijver, zangeres en actrice. NRC Handelsblad schreef: ‘De muziek van Spigt, die tevens verteller is, laveert knap tussen zwaarte en lichtheid’. Dat laat zij ook zien in haar eerste dichtbundel Misantroop.
De indringende illustraties en gedichten raken de lezer in het hart.
De poëzie van Frédérique Spigt is als haar stem: rauw en ontwapenend. In haar gedichten schetst ze een wereld waarin natuur, leven en dood met elkaar in een omhelzing verstrengeld zijn waarbij je niet meer kan zien waar iets
begint en waar het eindigt. Haar teksten hebben een polsslag van jewelste, kloppen aan alle kanten. Of ze nu in tedere bewoordingen een elegie voor een geliefkoosd dier aan het papier toevertrouwt, of via zowel erotische als kille pennenstreken de liefde in al haar facetten schetst: het laat je als lezer allesbehalve onbewogen.
De liefde en het respect die Spigt in haar songteksten al toonde voor het bestaan, hoe groot of klein ook, resoneren prachtig in alle verzen en illustraties van dit kleinood (Ellen Deckwitz)
De indringende illustraties en gedichten raken de lezer in het hart.
De poëzie van Frédérique Spigt is als haar stem: rauw en ontwapenend. In haar gedichten schetst ze een wereld waarin natuur, leven en dood met elkaar in een omhelzing verstrengeld zijn waarbij je niet meer kan zien waar iets
begint en waar het eindigt. Haar teksten hebben een polsslag van jewelste, kloppen aan alle kanten. Of ze nu in tedere bewoordingen een elegie voor een geliefkoosd dier aan het papier toevertrouwt, of via zowel erotische als kille pennenstreken de liefde in al haar facetten schetst: het laat je als lezer allesbehalve onbewogen.
De liefde en het respect die Spigt in haar songteksten al toonde voor het bestaan, hoe groot of klein ook, resoneren prachtig in alle verzen en illustraties van dit kleinood (Ellen Deckwitz)
