Bioloog, beeldend kunstenaar en dichter Leo Vroman vertelt met veel liefde, haast tot op de dag van vandaag, over het dagelijkse leven in Amerika, over zijn vrouw Tineke, over hun kinderen, over buren en vrienden. Hij doet verslag van de 'iemels' die hij schrijft en ontvangt, sluit zijn ogen niet voor de buitenwereld, maar windt zich regelmatig op over de wereldpolitiek, en denkt na over de mensheid. Af en toe zijn er pijnlijke herinneringen, zoals aan de tijd in het Japanse krijgsgevangenenkamp.
Vroman zit de tijd op de hielen, nu eens in het Nederlands, dan weer in het Engels, maar aldoor met een scherpe en humoristische blik. Uit alle dagen klinkt een sprankelende geest van een vrolijke en oorspronkelijke denker.
Leo Vroman (1915) ontving vele prijzen voor zijn po sch oeuvre, waaronder de P.C.Hooftprijs in 1964 en de VSB Po eprijs voor de bundel Psalmen en andere gedichten in 1996.
'Er is geen Nederlandse dichter, en waarschijnlijk geen Nederlander, die de wereld tegemoet treedt met zo'n zachtmoedig mengsel van aanhankelijkheid en nieuwsgierigheid.' NRC Handelsblad
Vroman zit de tijd op de hielen, nu eens in het Nederlands, dan weer in het Engels, maar aldoor met een scherpe en humoristische blik. Uit alle dagen klinkt een sprankelende geest van een vrolijke en oorspronkelijke denker.
Leo Vroman (1915) ontving vele prijzen voor zijn po sch oeuvre, waaronder de P.C.Hooftprijs in 1964 en de VSB Po eprijs voor de bundel Psalmen en andere gedichten in 1996.
'Er is geen Nederlandse dichter, en waarschijnlijk geen Nederlander, die de wereld tegemoet treedt met zo'n zachtmoedig mengsel van aanhankelijkheid en nieuwsgierigheid.' NRC Handelsblad
