Op een dag ontvangt Thomas Corbelijn, 27 jaar, dagboeken van zijn overgrootvader. Daarin beschreef Maarten Corbelijn wat hij zag tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen hij Klaartje, die als verpleegster naar het front ging, achternareisde omdat ze zijn brieven niet meer beantwoordde. Thomas, die méér begrijpt van de socialistische toon in het dagboek dan van zijn cynische vader, reist met zijn vriendin Susan naar Ieper, Duinkerken en Verdun, waar die oorlog nog alom aanwezig is. Meer en meer vraagt hij zich af of al die mensen toen omgekomen zijn voor de materialistische wereld waarin we nu leven.
En de schrijver zelf? Tussen de dagboekfragmenten en het reisverhaal door trekt hij fel van leer tegen de almaar populistischer wordende maatschappij. Waar is de hoop van de wederopbouw gebleven, toen er geïnvesteerd werd in onderwijs en controleerbare feiten nog een rol speelden?
