Het sprookjesachtige proza van Gaby den Held is kleurrijk en filmisch. Zijn stijl is toegankelijk en helder. Hoe bizar en grotesk de verhalen soms ook zijn, je staat altijd met één been in de werkelijkheid. Hij toont zich wars van genres. Zijn de verhalen sprookjes of liefdesromans? Tragedies of komedies? Het dondert niet. Het zijn verhalen die het kind dat altijd in de volwassene aanwezig blijft, zou willen horen. Ze verleiden je, ontroeren je, maar kunnen je ook misleiden. De vertellingen voeren je mee in een sfeer die zo aangenaam is, dat je de wrange bitterheid en het duister pas opmerkt als het te laat is.
Dorian Pots arriveert op een zonnige meidag in Diepenheim, de stad van zijn jeugd. Hij denkt een nieuw leven te beginnen met zijn vroegere kalverliefde Jasper van Vliet. Maar dan ziet hij Titus Balkenhol op het terras van café Boonk, gekleed in een blauwe bolletjesjurk. Deze oude schoolkameraad tegen wil en dank zegt tegen hem: 'Tot vanavond bij de reünie van onze oude schoolklas.' Reünie? Waarom weet Dorian daar niets van? Zijn vroegere klasgenoten hebben nog meer verrassingen in petto. Ingrediënten voor een even grimmige als vermakelijke tragikomedie over pestkoppen, hun slachtoffers en een klasse reünie die zich als wraakoefening ontpopt.
Dorian Pots arriveert op een zonnige meidag in Diepenheim, de stad van zijn jeugd. Hij denkt een nieuw leven te beginnen met zijn vroegere kalverliefde Jasper van Vliet. Maar dan ziet hij Titus Balkenhol op het terras van café Boonk, gekleed in een blauwe bolletjesjurk. Deze oude schoolkameraad tegen wil en dank zegt tegen hem: 'Tot vanavond bij de reünie van onze oude schoolklas.' Reünie? Waarom weet Dorian daar niets van? Zijn vroegere klasgenoten hebben nog meer verrassingen in petto. Ingrediënten voor een even grimmige als vermakelijke tragikomedie over pestkoppen, hun slachtoffers en een klasse reünie die zich als wraakoefening ontpopt.
