Furne laat zich meeslepen door zijn gedachten zoals een drenkeling wordt meegesleept door een kolkende rivier. In zijn relaas over de wereld volgt hij de logica van de taal tot het uiterste. Beeldspraken krijgen fysieke consequenties, taal en werkelijkheid lopen door elkaar. Furne heeft grootse plannen voor de wereld en die worden door Éric Chevillard virtuoos uiteengezet. Furnes gedachtesprongen zijn onnavolgbaar, maar toch is het onmogelijk er een speld tussen te krijgen.