Het leven van een chemisch gecastreerde sater in Amsterdam is niet eenvoudig. Hoefschimmel en boetes voor openbaar staart-en hoornvertoon liggen altijd op de loer. Als hij ook nog onder zijn vonnis probeert uit te komen, loopt dat niet zo soepel als hij had gehoopt. In plaats van een mooie nimf aan de haak te slaan, moet hij voor haar een muurschildering van Karel Appel uit het Stedelijk Museum stelen en met een niet zo mooie lamia aanpappen. Een halfgod zit hem op de hielen, de politie en de brandweer naderen met loeiende sirenes.
Hij moet nieuwe prioriteiten stellen, en misschien zelfs, na al die duizenden jaren, een beetje volwassener worden.
Hij moet nieuwe prioriteiten stellen, en misschien zelfs, na al die duizenden jaren, een beetje volwassener worden.
