De rechte rug; het gecoiffeerde, licht golvende, naar achteren gekamde haar; het pak, tiptop; soms dat chokertje en natuurlijk de pijp, al rookte hij al jaren niet meer – ze horen bij de eeuwige Mulisch, de Mulisch die in ons nationale geheugen staat gegrift. De Mulisch zoals hij zo weer de Leidsestraat over zou kunnen steken. Het blijft een raar idee dat dit nooit meer zal gebeuren.In Telefoon voor de heer Mulisch richt alle aandacht zich op de verschijning Mulisch. En natuurlijk ook op de wereld van misverstanden en mythologisering. Want deelde hij het bed nou met tweeduizend vrouwen, zoals de Herald Tribune schreef? En liet hij zichzelf echt omroepen in café-restaurant Americain: ‘Telefoon voor de heer Mulisch!’? Was hij werkelijk in de race voor de Nobelprijs? In twintig hoofdstukken schetst Stijn Aerden een levensecht portret van deze Homerus van de Lage Landen.
