Stéphanie Hoogenberk verbreekt na 22 jaar de vriendschap met haar vriendin Susan, die daar weinig van begrijpt. Later hoopt ze haar heil te vinden bij een groep dertigjarige, alleenstaande vrouwen met een gedeeld verleden bij Minerva.
Op jongere leeftijd liet ze zich in haar eentje ontgroenen bij een dispuut in Maastricht omdat er geen andere gegadigden waren. En ze ging tot driemaal toe op reis met een vriend van wie ze na de eerste keer al dacht: dit was eens maar nooit weer.
Liefde kan ingewikkeld zijn, maar vriendschap is nog een stuk lastiger.
In We hebben het over je gehad schrijft Stéphanie Hoogenberk over haar ervaring met vriendschappen. Ze doet dat even geestig als genadeloos, over haar vriendinnen, maar vooral ook over zichzelf.
