In 'Ze is de vioolmuziek vergeten' beschrijft Marjan van den Berg indringend hoe zij langzaam afscheid moest nemen van haar moeder. Ze schrijft zowel poëtisch als realistisch, maar altijd liefdevol over het proces van ontluistering dat haar moeder trof, en over haar eigen gevoelens van onmacht en ontroering, vertedering en verdriet. Een warm, waardevol boek dat een ieder die met dementie te maken heeft of krijgt tot steun zal zijn. En tegelijkertijd een prachtig monument van een dochter voor haar moeder.
