‘Op vijftienjarige leeftijd ontwikkelde ik een dwangneurose omdat de druk van de dansopleiding mij te hoog was. Onder de douche neuriede ik de muziek van Het zwanenmeer. Zodra ik begon kon ik niet meer stoppen. Ik moest de volledige twee uur en twintig minuten voltooien. Het gaf me schijnbare rust, een mogelijkheid om even te ontsnappen. In werkelijkheid was het een gevangenis.’
Ik wil niet meer die rode, bijna verbrande schouders
en de rimpelingen van uren water ingevreten in mijn vingers.
Maar ik hoor de dochters van Aegir lachen en
het knapperen van de vuurbaardvlammen.
Ook die andere lach, dat nachtgekrijs, nagelt zich.
De mond van het koningsjong is gesloten,
zijn lippen iets getuit, ik moet wel.
Daar is de eerste noot al.
Mark van Leeuwen (Den Haag, 1977) volgde de dansopleiding aan de Havo voor Muziek en Dans Rotterdam. Hij studeerde Nederlands aan de Hogeschool Rotterdam en publiceerde eerder de dichtbundels De droomsymfonie (onder het pseudoniem Witte Raaf) en Suikertroost.
Ik wil niet meer die rode, bijna verbrande schouders
en de rimpelingen van uren water ingevreten in mijn vingers.
Maar ik hoor de dochters van Aegir lachen en
het knapperen van de vuurbaardvlammen.
Ook die andere lach, dat nachtgekrijs, nagelt zich.
De mond van het koningsjong is gesloten,
zijn lippen iets getuit, ik moet wel.
Daar is de eerste noot al.
Mark van Leeuwen (Den Haag, 1977) volgde de dansopleiding aan de Havo voor Muziek en Dans Rotterdam. Hij studeerde Nederlands aan de Hogeschool Rotterdam en publiceerde eerder de dichtbundels De droomsymfonie (onder het pseudoniem Witte Raaf) en Suikertroost.
