Tijdens een verblijf op Sicilië heeft de Italiaanse schrijver Andrea Camilleri een mysterieuze ontmoeting. Van een onbekende man mag hij een unieke verzameling notities inzien, die zijn geschreven door Caravaggio. De beroemde en beruchte schilder, die leefde van 1571 tot 1610, blijkt tijdens zijn verblijf op Sicilië en Malta (1606-1609) een soort dagboek te hebben bijgehouden.
In Zwarte zon, een historische roman waarin deze teruggevonden zeventiende-eeuwse aantekeningen zijn verwerkt, staan de kwellingen en catastrofes van Caravaggio tijdens de laatste jaren van zijn leven centraal; hij is in die periode voortdurend op de vlucht.
Camilleri baseert zich in deze reconstructie op een aantal dramatische feiten en vult de lacunes - waar historici en kunsthistorici al eeuwen over speculeren - eigenhandig op. Als geen ander verstaat Camilleri de kunst in de huid van Caravaggio te kruipen en diens historische context te verbeelden.
De literaire kracht van deze roman wordt onder meer bepaald door het feit dat de twaalf schilderijen in het boek, niet dienen ter illustratie van het verhaal, maar dat het verhaal illustreert hoe de schilderijen tot stand zijn gekomen.
In Zwarte zon, een historische roman waarin deze teruggevonden zeventiende-eeuwse aantekeningen zijn verwerkt, staan de kwellingen en catastrofes van Caravaggio tijdens de laatste jaren van zijn leven centraal; hij is in die periode voortdurend op de vlucht.
Camilleri baseert zich in deze reconstructie op een aantal dramatische feiten en vult de lacunes - waar historici en kunsthistorici al eeuwen over speculeren - eigenhandig op. Als geen ander verstaat Camilleri de kunst in de huid van Caravaggio te kruipen en diens historische context te verbeelden.
De literaire kracht van deze roman wordt onder meer bepaald door het feit dat de twaalf schilderijen in het boek, niet dienen ter illustratie van het verhaal, maar dat het verhaal illustreert hoe de schilderijen tot stand zijn gekomen.
