Ellendig verhaal van tussen de puinhopen

De pianist van Yarmouk van Aeham Ahmad zoals opgetekend door Sandra Hetzl en Ariel Hauptmeier.
Uitgeverij Atlas Contact

Dit is het verhaal van Aeham Ahmad, een inwoner van Damaskus. Het is het verhaal van een man die vredig met zijn ouders en later zijn vrouw en kinderen zijn leven leidde. Muziek was zijn leven, hij studeerde muziek, verkocht muziekinstrumenten, gaf concerten, schreef liedjes en gaf les. Toen kwam de oorlog in zijn leven. Het gedeelte van de stad waar hij woonde, Yarmouk, oorspronkelijk een Palestijns vluchtelingenkamp, maar uitgegroeid tot een complete wijk werd afgegrendeld van de buitenwereld. Een groot gedeelte van de inwoners vluchtte. Aeham Ahmad en zijn ouders bleven. En waren voor voedsel aangewezen op de Unicef. Een horrortijd brak aan. Zijn vrouw moest bevallen van een tweede kind en dat moest gebeuren in een geïmproviseerd veldhospitaal. Om de moed er in te houden maakte Ahmad muziek, hij gaf samen met anderen of alleen concerten op straat tussen de ruïnes van de huizen. Er werden filmpjes van gemaakt en die werden op Youtube geplaatst waardoor Ahmad bekend werd en veel volgers op het internet kreeg. Een aangrijpend verhaal. Dit alles vrijwel chronologisch verteld, maar het blijft ondanks dat het hier en daar een beetje te lang duurt, er had meer geschrapt kunnen worden, het taalgebruik had af en toe ook wat bondiger kunnen zijn, toch boeiend. Je wil toch weten dat het goed met ze gaat. En vooral op het eind van het boek, als Ahmad probeert het land uit te komen wordt het ronduit spannend.