om wie wij waren

De cover vind ik alvast prachtig. Er straalt zoveel kracht doch verdriet uit in deze cover. Tederheid, afwijzing. De cover zuigt onmiddellijk jouw interesse naar zich toe. Samen met de flap een boek dat ik zeer zeker wou lezen.

De schrijfstijl van deze auteur is niet zozeer moeilijk en chaotisch, de indeling is dat wel. Er zit weinig structuur in het boek. Het is moeilijk te volgen en soms verwarrend. Over wie gaat het nu? Welk deel van de tijd zitten we nu? Het is echt doorzetten.

‘Ze had de klas rondgekeken, een lege stoel gegrepen en zich vastbesloten tussen Ish en mij gewrongen. We lieten het gebeuren, zelfs Ishtar. Mila vulde de klas zoals lucht je longen.’

Naarmate je verder leest is het ofwel gewenning aan deze manier van vertellen of het is omdat het boek ook echt vlotter lijkt te worden naar het midden en einde toe. De personages komen duidelijk naar voren net zoals de bagage die elk van hun meezeult.

De auteur kaart enkele rake onderwerpen aan waaronder religie die het boek van meerwaarde voorzien. Een dikke plus is wel dat ondanks dat deze manier van schrijven, vertellen mij niet volledig lag, ik het boek wel wou uitlezen om het volledige beeld en verhaal te krijgen.

Ik blijf dus nog even in tweestrijd in verband met dit boek. De structuur, tempo is niet mijn favoriete manier om te lezen. Wat de auteur wilt brengen met dit verhaal kan ik dan weer wel appreciëren. Lees dit boek dus zeker zelf zodat je zelf je mening kan vormen en laat mij gerust iets weten.