Uniek, maar langzaam boek

Met hoge verwachtingen begon ik aan het boek De IJzige Verloofde van Christelle Dabos.

Ophelia leeft in een wereld die in verschillende delen is gebroken. Nadat zij meerdere echtgenotes heeft afgewezen wordt zij gedwongen om te trouwen met iemand van de Pool. Christelle Dabos laat de kou van de Pool door de pagina's heen omhoog komen en geeft je een uitgebreide omschrijving van de wereld waarin Ophelia zich bevind. Ophelia zelf is een karakter dat je niet vaak tegen komt in boeken- een onzeker, wat slordig en klunzig meisje die door middel van aanraking voorwerpen kan 'lezen.' Ook bezit zij de gave om door spiegels heen te kunnen reizen. Haar aanstaande echtgenote, Thorn, lijkt een brute beer te zijn die net zo min om het huwelijk staat te springen als zijzelf. Samen met hem, en haar iets wat hysterische tante vertrekt Ophelia naar de Pool, waar het avontuur pas echt begint.

Helaas moet ik eerlijk bekennen teleurgesteld te zijn. Vol verwachting sloeg ik de eerste bladzijdes om, helemaal klaar om tot op het bot meegezogen te worden met het boek. Ik kwam er echter gewoon niet in, de zinnen waren te langdradig, het verhaal te langzaam en niet spannend genoeg. De beschrijvingen waren gedetailleerd op momenten dat ik het niet nodig vond, terwijl ik daarnaast diepgang miste van de personages waardoor ik ze niet ging begrijpen. Ondanks de kleurige beschrijving miste ik hierdoor het vermogen om echt mee te leven met de personages.

Desalniettemin is het verhaal wel origineel , het speelt zich af in een wereld die uniek is - zelfs onder de fantasieboeken. De personages zijn allemaal net zo bijzonder als de wereld waarin ze worden beschreven en geen enkel plot is te voorspellen. Het is een boek dat je blijft verrassen en dat zeker een plekje in je boekenkast verdiend.

Al met al een boek dat zeker het lezen waard is- mits je door de schrijfstijl heen kan kijken.