Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Dit boek heeft mijn ogen geopend

Nog voor ik goed en wel bij deel 1 van het boek ben aangekomen denk ik: dit boek gaat over mij! De leeftijd waarop de auteur zijn eerste depressieve periode heeft, de paniekaanvallen, te veel vragen van het lichaam, talloze boeken lezen, therapieën uitproberen, sporttrainers raadplegen, meditaties doen en mindfulness ontdekken. Overal zoeken, maar toch nergens hét antwoord vinden.

Fabio D’Agata verwoordt precies datgene dat ik al jarenlang ervaar: dat mensen bij sportscholen en sportverenigingen niet kunnen geven wat ík nodig heb; die zelfs alleen maar extra (lees: te veel) druk geven, wetenschappelijke artikelen die elkaar tegenspreken, zodat ik niet weet wat waar is en wat in iemands straatje past. Het was me al vrij snel duidelijk: deze man heeft antwoorden voor mij. Of het dé antwoorden zouden zijn moest ik op dat moment nog achterkomen, maar vol goede moed las ik door.

Ons innerlijke navigatiesysteem is afgesteld als een dier:
energie-efficiëntie gaat boven alles.

Ben ik van nature zo? Zijn wij mensen zo geprogrammeerd? Dat klinkt allemaal net iets te mooi, dacht ik. Dus al die tijd ben ik te streng voor mezelf geweest? Natuurlijk is dat geen excuus en gebruik ik het ook niet als excuus, maar ik kan mijn zelfverwijt toch een beetje laten varen naar mijn idee. Ik begrijp ineens een heel stuk beter waarom ik ben wie ik ben en dat haalde toch al wat druk van mijn schouders.

Dit boek heeft me echt mijn ogen geopend. Ik ben van het type dat zich richt op de buitenkant van sport. Als ik beweeg dan luister ik muziek, probeer ik een ander in te halen of richt ik me op andere (externe) prikkels, maar nooit op wat ik voel. Niet echt in ieder geval. Sterker nog: ik wil de pijn juist niet voelen, de vermoeidheid niet aanvaarden. Nee, ik wil bewegen. Ik moet bewegen. Waarom? Omdat nou eenmaal moet! Toch?
In deel drie dacht ik: verrek, Fabio, je hebt helemaal gelijk. Ik weet dat ik niet blind moet vertrouwen op het getal (de hartslag) dat te zien is op mijn horloge. Soms past die namelijk helemaal niet bij het gevoel in mijn lichaam. Vaak niet zelfs, als ik dan toch eerlijk ben. Ik ken door mijn ziekte de grenzen van mijn lichaam heel goed, maar mijn brein heeft daar geen boodschap aan, die zegt: ‘Niet zo zeiken, doorgaan zul je. Ziek? Pfff… slecht excuus.’

Het is me inmiddels wel duidelijk dat ik helemaal niet zo hard voor mezelf hoef te zijn, dat het ook anders kan. En ik ga het ook anders doen! Ik heb niet de illusie dat ik het meteen goed zal doen* , maar stapje voor stapje kom je ook ver. Misschien zelfs wel verder dan je ooit voor mogelijk kon houden.

Al met al kan ik je dit boek van harte aanbevelen. Het lees vlot weg, is helder geschreven, niet al te moeilijk taalgebruik en praktisch toepasbaar. Vergeet dat je jezelf moet afbeulen in een sportschool, altijd maar tot het gaatje moet gaan en we allemaal winnaars moeten zijn. Intelligent bewegen, dat is pas geweldig!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Angela Stegeman