Een aangename verrrassing

Het blijft steeds spannend afwachten wanneer je je inschrijft voor een leesclub met een boek dat je zelf niet hebt gekozen. In deze leesclub ging het dan nog om een blind-date. Groot en aangenaam was mijn verrassing toen ik ‘Ginny Moon heeft gelijk’ in de bus kreeg. Ik was vooral geïnteresseerd hoe het personage van Ginny Moon, met de ASS-problematiek, werd beschreven. De auteur is er goed in geslaagd een overtuigend hoofdpersonage neer te zetten. Benjamin Ludwig beschreef heel mooi de typische gedachtegang van een kind met ASS. Tof dat er een positief verhaal verteld wordt over pleegzorg, Ginny Moon is zeker op een goede plaats terecht gekomen.
Benjamin Ludwig schrijft heel leesbaar. Geen moeilijke woorden of ingewikkelde zinsconstructies. Er zit genoeg spanning in het verhaal – waarover heeft Ginny Moon gelijk? - om het verhaal in één ruk uit te lezen. Het plot zelf is niet schitterend opgebouwd. Sommige periodes werden teveel uitgesponnen terwijl het slot heel abrupt werd opgevoerd. De karakters van de ouders van Ginny zijn niet heel diep uitgeschreven. Wat we over hen weten komt vanuit het standpunt van Ginny. En dat is redelijk zwart/wit.
Het is een boek voor mensen die geïnteresseerd zijn in menselijke verhalen gebaseerd op waargebeurde feiten of mensen die in aanraking komen met kinderen of volwassenen met ASS. Het biedt je een manier om in het hoofd van anderen te kijken en een heel andere manier van denken te leren. En het is zeker een debuut dat doet uitkijken naar een tweede boek van deze schrijver.