verwarrend maar interessant

Schuilplaats voor andere tijden


Kijk, dat is nou eens een boek waar ik een gaat-liefde verhouding mee heb.
Eindeloos duurde het om het boek uit te krijgen. Als er ‘S avonds weer aan moest beginnen, zocht ik vaak een excuses om iets anders te lezen: een artikel in de krant, iets doms op Facebook, een detective uit het boekenkastje bij de Coop. Alles om maar niet verder te hoeven worstelen.
Maar toch: als ik dan aan het lezen was geslagen dan was ik toch weer gefascineerd door sommige gedachten, manieren van kijken naar heden en verleden, observaties en parallellen met de werkelijkheid. Er zijn flink wat notities en ezelsoren in de boek gemaakt.


Dus ondanks mijn tegenzin heb ik mijn hersenen wel kunnen voeden met het gedachtenvoedsel waar dit boek vol mee zit.
Maar niet alles drong voldoende tot me door of vond ik de moeite waard om hoofd over te breken. De intertekstualiteit bijvoorbeeld. De verwijzingen naar de toverberg of Augustinus. Ik ben domweg niet belezen genoeg om dit alles te doorgronden en op te merken, laat staan te duiden.
Maar sommige experimenten vond ik dan weer razend interessant: landen die er voor kiezen naar een andere tijd te ‘verhuizen’. Mijn gedachten gingen er meteen mee aan de haal: wat zou ik zelf doen, wat zou nl. doen? Wat zou er kunnen gebeuren? In het beste geval of het slechtste? Wat voor praktische bezwaren en consequenties zou zo’n overstap met zich meebrengen?

En dan Gaustin. Daar zijn we ook zo nog maar niet klaar mee. Bestaat hij echt of is ook hij een gedachtenkronkel van de verteller? Ik ben er nog niet uit. En leeft hij werkelijk in andere tijden of is dat deel een voorschot op de latere referenda.
Idk.
De idee om terug in de tijd te gaan met mensen die aan geheugenziektes lijden, is ook fascinerend. Wat zijn de voordelen? Zijn er nadelen? Voor wie doe je het eigenlijk? Voor de familie of voor de patiënt zelf?
Vragen, allemaal vragen.