Eten of gegeten worden

Deze, uit een recensie in de Groene gejatte, woorden zijn waar het ten slotte op neerkomt: overleef ik door tot het uiterste te gaan of kies ik een andere weg? En doe ik dat ook als die andere weg met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid tot een gewisse dood leidt?
Ik hou ervan: dystopische verhalen. Of het nou een film is, een serie of een boek. Het blijft me fascineren. Wat gebeurt er met mensen als niets meer is zoals het was?
Eindeloos veel seizoenen van the walking dead gekeken, Fahrenheit 451 gelezen, the road gezien. Waarschijnlijk vergeet ik er nog wel een paar. Maar het einde van het liedje is, dat ik nog steeds geen afdoende antwoord op deze vraag heb (gekregen?).

Het enige dat ik zeker weet is dat iedereen anders reageert. Of je een fight, flight of freeze type bent, blijkt pas op het moment suprême.
In Hanna Bervoets roman reageert ook iedereen anders, alhoewel ik vind dat ons dunne laagje beschaving opmerkelijk lang standhoudt. Hoe iedereen meewerkt aan de regels, het verdelen van het schaarse eten, zich schijnbaar schikt in het lot. Pas na vele dagen komen er barstjes in de minibeschaving die binnen de muren van de school is ontstaan. En dan gaat het hard: sommigen besluiten te vertrekken, een ander kiest voor de dood en weer anderen bekeren zich tot het kannibalisme.

Hanna Bervoets heeft een mooie vorm gevonden om ons het verhaal in te slepen. Het niet-chronologisch zijn van het verhaal suggereert dat we later gevonden dagboekaantekeningen aan het lezen zijn. Het heeft iets prettig voyeuristisch. Tegelijkertijd was ik door het springende perspectief, doorlopend nieuwsgierig of ik ergens in de tijd antwoorden zou vinden op de vragen die mezelf stelde. Wat is er gebeurd, van wie zijn de gevonden medicijnen, wat is er buiten aan de hand. We krijgen niet overal een antwoord op net zoals in het echte leven.

Dat de schrijver een vlotte, vrij zakelijke pen heeft staat, wat mij betreft, buiten kijf. Ik las de bladzijden makkelijk weg en hoefde me geen weg door allerlei tierelantijnige zinnen te worstelen. Je krijgt wat er staat, doe het er maar mee!
Hanna Bervoets heeft een fijn leesbaar, prettig spannend boek geschreven dat door jonge (het is populair op middelbare scholen) en oude mensen gelezen kan worden.
Ik geef het boek een fijne 8!