Het eerste deel was het beste deel

Bij het zien van de cover van Ultima van L. S. Hilton wil je weten waar de witte kleur van dit deel voor staat. Al heb je wel een vermoeden waar die kleur voor staat. Je zou die kleur op meerdere manieren kunnen opvatten.
Net zoals in het vorige deel schept de proloog veel hoop. Je verwacht, of beter gezegd je hoopt, dat je weer een superspannend deel gaat lezen, meer in de trant van het eerste deel. Even lijkt het ook zo te zijn, maar dan zakt het weer af en wordt het soms zelfs langdradig en saai ondanks dat er een paar verrassende wendingen in zitten die je niet verwacht. Het duurt een hele tijd voor het weer een beetje spannend wordt, dat er weer echt wat gebeurd. Je zou kunnen zeggen dat dit het slechtste, saaiste deel is van de drie van deze boekenserie ondanks dat het een verrassend eind heeft. Toch wil je doorlezen omdat je wilt weten hoe het af zal lopen. Je wilt weten of Judith zal blijven leven, welke identiteiten ze nog meer aanneemt en wat er allemaal nog gaat gebeuren.
In dit deel kom je eindelijk achter de waarheid van wat er in de jeugd van Judith is gebeurd en wat haar eerste echte moord was, hoe ze wraak neemt op een van haar bazen en op anderen en kom je erachter of ze uiteindelijk blijft leven of dat ze haar 9 levens heeft verspeeld.

Lees verder op https://surfingann.blogspot.com/2018/10/ultima-l-s-hilton.html.