Nederlanders vertellen, vragen niets

3 generaties, waarvan er twee, moeder Anneke en dochter Elleke in het Jappenkamp Tjindeng in Batavia hebben gezeten en de derde generatie in het nu “de dochter”. 
Geschreven zonder het romantisch te maken. Pijn in het boek bij alles Anneke en Elleke meemaken en de veranderingen die het met zich meebracht. Elleke een gewone puber die veranderd in een hard en door wat er gebeurd in het Jappenkamp steeds meer het vertrouwen in de mensen verliest.
De angst en machteloosheid, de verhuizingen, de treiterijen van “de Jappen” , het werken, worden in het boek beschreven en snijden door je ziel heen. De liefde tussen Elleke en Jaap en of dit stand zal houden
Maar ook de kleine, zo belangrijke vrolijke zaken worden beschreven. Na de oorlog terug in Nederland, moet het iedere dag feest zijn voor Elleke en als dat er niet is dan is het ook goed fout. Razernij en uitbranders, niets is goed. 
Zoals er een gedichtje in staat: De Nederlanders vertellen, vragen niets. De derde generatie leeft ook nog steeds met angst.