de poten die onder je stoel dag bij dag verdwijnen.

Renée van Marissing’s boek gelukkige dagen is een ontroerend verhaal. Hoe jongdementie optreed en hoe je stilletjes de poten onder je stoel ziet verdwijnen. Het personage Sil wordt echt mooi neergezet en ontroerend verteld. Het is maar weinig dat ik de krop in de keel krijg van een boek maar deze keer raakte me het heel diep. Meegezogen in de weinige gedachten die Sil nog heeft en vooral even slikken en stilstaan bij het vergeten van de kleinste zaken of het niet meer herkennen…

Wanneer geliefden en vrienden worden getroffen door de alzheimer en hoe ze hun liefde steeds verder zien wegkwijnen. Van samen gelukkig zijn naar zorgen voor. Het verhaal langs de kant van Lina is ook erg mooi gebracht. Hoe je als gelukkig stel nog heel je leven voor je hebt en plots dag bij dag dit ziet afbrokkelen tot er niets meer over blijft. Praten over je liefde alsof je voor een kind aan het zorgen bent….

Dit boek heeft me gepakt, mede dat ik zelf in de familie mensen heb gehad met alzheimer en zaken heb herkend.

Hebban boek van de maand is meer dan een terechte bekroning. Het mag zelfs meer zijn.

Dit boek zou verplichte leesvoer moeten zijn in studierichtingen zorg en verpleging.