Poëtische zinnen en heldere natuurbeschrijvingen

Dit op feiten gebaseerde verhaal gaat over eenzaamheid die Ivar pas opmerkt als John op zijn eiland aanlandt. In het begin is er sprake van een alwetende verteller, maar dit perspectief houdt de schrijfster niet het hele boek vol. Steeds lees je vanuit John of Ivar totdat de lijnen in de hoofdstukken samenvloeien.

De beschrijvingen van de natuur in al zijn vormen fungeren als metaforen voor de personages en de ontwikkelingen. Zelf moest ik bepaalde historische zaken opzoeken om het verhaal goed te kunnen plaatsen. Ik lees meestal geen historische romans, dus dat kan voor een liefhebber van dit genre heel anders zijn.

Voor mij miste de vaart en enige spanning in het verhaal en ik had wel meer willen lezen over Mary, de vrouw van John die op hem wacht op het vaste land. Het einde van het verhaal vond ik wat kort door de bocht. Tegelijkertijd heb ik wel genoten van de mooie zinnen en het rijke woordgebruik van Carys Davies.

Dit boek heb ik gelezen als deelnemer aan de Hebban leesclub. Het was interessant om met medelezers na te denken over de verschillende vragen die door de coördinator werden gesteld. Dank daarvoor @Helma Koot. En dank aan uitgeverij Meulenhoff voor het ontvangen exemplaar. Het boek is zorgvuldig vormgegeven en ik zal het doorgeven aan andere lezers.